ลูกๆหลายคนอาจจะคิดว่า
การดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่านั้นคือหน้าที่
“หน้าที่” คือสิ่งที่เราต้องทำ เป็นสิ่งที่เรา
อาจจะไม่สมัครใจทำก็เป็นได้ เพราะมันคือ
หน้าที่ๆได้รับมอบหมายมา
สังคมไทยนั้นมักจะเป็นตัวกำหนดว่า
ลูกๆทุกคนนั้นต้องดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า
เพราะมันคือหน้าที่ของลูก หากใครไม่ทำ
ก็จะได้ชื่อว่าเป็น “ลูกอกตัญญู” ที่ไม่คิดตอบแทน
บุญคุณของพ่อและแม่
แต่ถ้าอยากให้ลองคิดว่ามันไม่ใช่หน้าที่
แต่เป็นสิ่งที่เราต้องการจะทำ ต้องการที่จะสร้างบุญกุศล
ให้กับตัวของเราเองแทนล่ะ
อย่าลืมว่าพ่อแม่เปรียบเสมือนพระที่บ้าน
ท่านเลี้ยงเรามาตั้งแต่เรายังเล็ก ดูแลตัวเองไม่ได้
เราก็ต้องตอบแทนบุญคุณท่าน ในยามที่ท่านแก่เฒ่า
ดูแลตัวเองไม่ได้ ให้สมกับที่พ่อแม่เลี้ยงเรามา
พ่อแม่มีแค่สองคนกลับเลี้ยงดูลูกหลายๆคนได้
แล้วทำไมลูกหลายๆคนจะดูแลพ่อแม่สองคนไม่ได้
อย่ามองว่าเป็น “หน้าที่” ที่ต้องทำหรือจำใจต้องทำ
ให้คิดเสียว่าได้เวลาตอบแทนบุญคุณท่านในวันที่เรา
ยังมีโอกาสที่จะได้ตอบแทนจะดีเสียกว่า
