เจ็บกว่าการ “รู้ความจริง” คือแกล้งถามแล้วเขายังโกหก

เคยคิดหรือไม่ว่าถ้าหากโลกใบนี้ไม่มีการโกหก

โลกแห่งนี้จะหน้าอยู่มากแค่ไหน?

แต่ถ้าหากมองในความเป็นจริงแล้ว ไม่ว่าใครก็เคยโกหกกันทั้งนั้น

อยู่ที่ว่าใครจะโกหกน้อย หรือโกหกมากมากกว่ากัน

 

คนที่โกหกน้อยนั้นอาจจะเพียงแต่ปกปิดในบางเรื่องเท่านั้น

แต่คนที่โกหกมากนั้น ฟังดูน่ากลัวมากกว่า

เพราะคนที่โกหกมาก คือคนที่บิดเบือนความจริงจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะโกหกรูปแบบไหนก็ไม่ดีทั้งสิ้น

ซึ่งแตกต่างจากคนที่มีความซื่อสัตย์โดยสิ้นเชิง

เพราะหากเราเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่โกหกใคร

คนแรกที่เราเคารพคือตัวของเราเอง เพราะเรากำลังซื่อสัตย์กับตัวเอง

นอกจากนี้ยังทำให้เราสบายใจ

ไม่ต้องต้องคอยปิดบังความลับ ที่ใครจะมาล่วงรู้ความรับของเราในภายหลัง

เพราะความลับไม่มีในโลก

ฉะนั้นหากเราไม่อยากเสียคนที่เรารัก

หรือถูกมองด้วยสายตาที่เหยียดหยามจากการเป็นคนไม่ซื่อสัตย์

อย่างแรกที่เราต้องทำคือการซื่อสัตย์กับตัวของเราเอง