การจากลาที่เจ็บที่สุด.. คือการหายไปโดยไม่มีคำลาสักคำ

คนบางคนนั้นก็เข้ามาในชีวิตของเรา

แต่พอเวลาเขาจะเดินออกไปจากชีวิตเรา

เขากลับไม่คิดที่จะบอกลากันสักคำ

บางทีจะไปไหนก็บอกให้เรารู้หน่อยก็ยังดีนะ

บางทีก็ไม่รู้ไง ก็รออยู่แบบนั้น ทั้งๆที่ความจริงแล้ว

เขาไม่คิดจะกลับมา

แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมา เรารอไปเพื่ออะไร??

รอในสิ่งที่ไม่มีวันจะเป็นจริง รอเพราะว่าเราไม่รู้

ว่าที่เขาหายไปนั้น จริงๆเขาได้ออกไปจากชีวิตเราแล้ว

 

อย่างน้อยถ้าบอกเราสักนิด เราก็ยังรู้ว่าเขาได้ไปแล้ว

เราจะได้วางแผนทำอะไรอย่างอื่นต่อ จะได้ไม่ต้อง

กลายเป็นคนโง่แบบนี้

เชื่อเถอะว่าการจากลาโดยไม่มีคำบอกลาสักคำนั้น

มันเป็นอะไรที่แย่มากๆนะ อย่างน้อยเราก็เคยผูกพันไหม?

ถ้าคิดจะจากไป อย่างน้อยก็บอกกันก็ยังดี ถึงแม้ว่ามันจะทำ

ให้เราต้องเสียใจก็ตามที แต่มันก็ยังดีกว่าไม่บอกมั้ยล่ะ?