ทุกวันนี้เราต่างถูกห้อมล้อมไปด้วยเพื่อนฝูง ครอบครัวและคนที่เรารัก
ซึ่งเราก็รู้สึกดีและมีความสุขที่ได้ใช้เวลากับพวกเขา
แต่เคยคิดหรือมั้ยหากวันหนึ่งที่พวกเขาเหล่านั้นค่อยๆทยอยหายไป
เราจะรู้สึกอย่างไร?
เพราะบนโลกนี้ ไม่มีอะไรที่จะอยู่จีรัง และยั่งยืนหรอก
การได้พบ ในที่สุดก็ต้องจากกัน
เป็นเรื่องปกติของสัจจะธรรม
และการอยู่ต่อไปโดยรับรู้ว่าคนที่เรารักนั้นกำลังจะจากเราไปแล้ว
เราคงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก และไม่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นเช่นนั้น
สิ่งที่เราจะทำคือการรั้งคนที่เรารักให้อยู่กับเรานานที่สุด
แต่สุดท้ายไม่ว่าเราจะรั้งคนที่เรารักไว้ได้หรือไม่
สิ่งที่สำคัญของการมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ คือการอยู่คนเดียวให้ได้
ซึ่งก็คือการยอมรับความจริงว่าสิ่งต่างๆที่เราได้พบนั้น ไม่ยั้งยืนอยู่กับเราไปได้ตลอด
เพราะสุดท้ายคนที่อยู่กับเรา ก็คือ “ตัวเอง”
