หลายครั้งที่เราเจ็บและเลือกที่จะให้อภัยกับคนที่เรารัก
แม้จะทะเลาะกันแค่ไหนก็ให้โอกาสอีกฝ่ายเสมอ
ในทุกๆครั้งที่เสียใจเรามักจะพูดจะด่า
เพื่อให้เขารับรู้ถึงความเสียใจของเรา
แต่ถามว่าทุกคนสามารถทนเรื่องเดิม ๆได้มากแค่ไหนกัน
ไม่มีใครทนอยู่กับคนที่ทำให้เราเสียใจซ้ำ ๆกับเรื่องเดิม ๆได้หรอก
เราอาจจะเคยพูดเคยบอกว่าเราไม่ชอบไม่โอเคกับอะไรในตอนที่เรายังทนได้
แต่ถ้าเมื่อไหร่มันถึงขีดสุดแล้ว
แม้แต่คำพูดคำเดียวก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมา
มันเหนื่อยที่ต้องพูดอะไรอีกครั้งซ้ำ ๆ
การเลือกเดินออกไปพร้อมความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด
แม้จะดูเหมือนคนใจร้ายแต่ก็ช่างเหอะ
เมื่อมันหมดคำจะพูดแล้ว ทนอยู่ต่อไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรๆมันดีขึ้น
จนถึงนาทีสุดท้ายมันก็จะไม่มีสัญญานเตือนให้คุณได้ตั้งตัว