เคยมีเพื่อนคนหนึ่งมาแชร์ ประสบการณ์ความรักให้ฟัง
เขาเป็นอารมดี เฮฮา เฟรนด์ลี่และเข้ากับทุกคนได้ง่าย
มีคนมากมายเข้ามาในชีวิต เขาก็คุยดีกับทุกคน
พอเริ่มมีใครคบด้วยเค้าก็จะรู้สึกว่ามีกรอบให้ตัวเอง
เขาจะมีระยะกับคนรอบตัวเพื่อให้คนพิเศษของเขารู้สึกดี
แต่เพราะชีวิตเขามีผู้คนเข้ามาในชีวิตมากเกินไป
และรู้สึกเสียดายความสัมพันธ์เหล่านั้นกับผู้คนรอบข้าง
เขาจึงเลือกที่จะไม่จริงจังกับคนพิเศษมากเท่าที่ควรจะเป็น
จนกลายเป็นคบแล้วเลิกในเวลาเพียงไม่นาน
แต่ก็มีเข้ามาเรื่อยๆ มีคนอยากรู้จักอยากคบด้วยไม่เคยขาด
จนวันที่รู้สึกว่าความสัมพันธ์อะไรแบบนั้นควรหยุดได้แล้ว
ควรหาใครสักคนที่จริงจังและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันให้นานๆ
แล้วเขาก็เริ่มที่จะเปิดใจกับคนๆหนึ่งซึ่งเขาคิดว่า เขาควรจะหยุดที่คนนี้
กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นฝ่ายถูกทิ้งไปและครั้งต่อมาก็เป็นอีก
เป็นซ้ำๆจนเขาคิดว่านี่อาจจะเป็นเวรเป็นกรรม
ที่เขาเคยทำกับคนที่เข้ามาในช่วงแรกของชีวิต และทุกวันนี้เขายังคงรู้สึกเช่นนี้
แล้วคุณล่ะ ให้ความสำคัญกับทุกความสัมพันธ์หรือเปล่า
