เคยมีโมเมนต์ที่แบบว่า คิดที่จะซื่อสัตย์กับใครสักคน
แต่สุดท้ายการที่เราซื่อสัตย์นั่นแหละ มันทำให้เราดูโง่
ดูกลายเป็นคนที่ไม่ทันคนไปเลยบ้างไหม?
ทั้งๆที่เราเชื่อและมั่นใจมาตลอดว่า ถ้าเราซื่อสัตย์ต่อ
คนที่เรารักและรักเรานั้น จะทำให้ชีวิตรักของเรามี
ความสุข และยั่งยืน
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ถ้าเราคิดที่จะซื่อสัตย์และเชื่อใจ
แต่อีกฝ่ายกับพร้อมที่จะนอกใจและโกหก
นั่นแหละที่จะเป็นจุดอ่อนที่จะทำให้เขาสามารถที่จะ
นอกใจเราและโกหกเราได้ตลอด โดยที่เราไม่คิดสงสัย
หรือสามารถที่จะจับผิดอะไรเขาได้เลย
เพราะคำว่าซื่อสัตย์และเชื่อใจคำเดียว ที่เขาเอามันมา
ใช้ประโยชน์ เพื่อใช้หลอกเรา โกหกเรามาตลอด
ทำให้คนที่ซื่อสัตย์กับความรัก ต้องกลายเป็นคนโง่
ที่ถูกหลอกในสายตาคนอื่นอยู่เรื่อยไป เพราะเรามัวแต่
คิดว่าการซื่อสัตย์และเชื่อใจคนที่เรารักนั้น จะทำให้เรามีความสุข
แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันกลับยิ่งทำให้เรามีความทุกข์มากกว่าเดิม
หากเราไปรักคนที่ไม่จริงใจ และไม่รู้จักพอ …
