เมื่อเราโตขึ้น เราก็มักที่จะหลีกเลี่ยง
การอยู่ในที่ๆเราไม่มีความสุข หรือวุ่นวาย
เรามักจะพยายามสร้างพื้นที่ของตัวเราเอง
หรือคอมฟอร์ทโซนขึ้นมา เพื่อที่เราจะได้สบายใจ
ที่ตรงไหนที่เรารู้สึกไม่โอเคกับมัน เราก็แค่หนีออกมา
หรือไม่ไปยืนอยู่ตรงนั้นก็เท่านั้นเอง
เพราะเราโตขึ้นเราจะพยายามหาความสงบสุขให้กับจิตใจมากขึ้น
แตกต่างจากตอนเด็กหรือวัยรุ่น ที่เรามักจะชอบความวุ่นวาย
ชอบอะไรที่มันไม่ดูเงียบเหงาจนเกินไป
เพราะว่าบางครั้งนั้นการที่เราเข้าไปวุ่นวายกับคนอื่นมากเกินไปนั้น
อาจจะทำให้เราต้องเจอกับปัญหาหรือเรื่องที่เราคาดไม่ถึง
จนบางทีเรากลับมาคิดว่าการไม่ยุ่งกับใครเลย โดยเฉพาะคนที่ไม่สนิทด้วย
น่าจะเป็นการดีกว่าการที่เราพยายามเข้าไปยุ่งกับชีวิตของคนเหล่านั้น
หากอยู่ที่ไหนแล้วเรารู้สึกโอเคกับมัน รู้สึกสบายใจ ก็นั่นแหละคือที่ของเรา
แต่ถ้าที่ไหนที่เราอยู่แล้วไม่มีความสุข ไม่สบายใจเลย นั่นแสดงว่าตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเรา
