ข้างหน้าคือความหวัง ข้างหลังคือบทเรียน

ชีวิตของคนเรานั้น อะไรที่มันผ่านไปแล้ว

ก็ขอให้เราจดจำมันให้เป็นบทเรียนสอนใจ

เพื่อที่วันข้างหน้า เราจะได้นึกถึงมัน

 

เพราะว่าทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเรานั้น

มันก็จะกลายเป็นอดีต และเราก็ไม่สามารถ

ที่จะกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกต่อไป

แต่สิ่งที่เราทำได้คือเรียนรู้จากความผิดพลาด

หรือนำมันมาต่อยอดในอนาคตก็เท่านั้นเอง

 

และสิ่งที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือความหวัง

อย่าลืมนะว่าคนเรานั้นอยู่ได้เพราะว่ามีความหวัง

เขามีความหวังที่จะมีชีวิตต่อไป นั่นจึงทำให้เขา

ยังหายใจอยู่ทุกวันนี้

เพราะฉะนั้นความหวังก็คือสิ่งสำคัญในวันข้างหน้า

เราไม่มีทางรู้หรอกนะว่าสิ่งที่เราคาดหวังมันจะเป็นจริงไหม

แต่อย่างน้อยเราก็ทำมันอย่างเต็มที่ โดยที่ไม่คิดเสียใจกับมัน

หากวันหนึ่งสิ่งที่เราคาดหวังเอาไว้มันไม่เป็นผล