ชีวิตของคนเรานั้น อะไรที่มันผ่านไปแล้ว
ก็ขอให้เราจดจำมันให้เป็นบทเรียนสอนใจ
เพื่อที่วันข้างหน้า เราจะได้นึกถึงมัน
เพราะว่าทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเรานั้น
มันก็จะกลายเป็นอดีต และเราก็ไม่สามารถ
ที่จะกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกต่อไป
แต่สิ่งที่เราทำได้คือเรียนรู้จากความผิดพลาด
หรือนำมันมาต่อยอดในอนาคตก็เท่านั้นเอง
และสิ่งที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือความหวัง
อย่าลืมนะว่าคนเรานั้นอยู่ได้เพราะว่ามีความหวัง
เขามีความหวังที่จะมีชีวิตต่อไป นั่นจึงทำให้เขา
ยังหายใจอยู่ทุกวันนี้
เพราะฉะนั้นความหวังก็คือสิ่งสำคัญในวันข้างหน้า
เราไม่มีทางรู้หรอกนะว่าสิ่งที่เราคาดหวังมันจะเป็นจริงไหม
แต่อย่างน้อยเราก็ทำมันอย่างเต็มที่ โดยที่ไม่คิดเสียใจกับมัน
หากวันหนึ่งสิ่งที่เราคาดหวังเอาไว้มันไม่เป็นผล
