อย่าคิดที่จะไปเป็นเจ้าชีวิตของใครเลยนะ
อย่าลืมนะว่าเราไม่สามารถไปเป็นเจ้าชีวิตใครได้หรอก
ทำได้มากที่สุดก็แค่รักเขาเท่านั้น
อย่าคิดว่ารักเขาแล้ว เขาจะต้องเป็นของเรา
เราเป็นเจ้าของเขา เพราะมันไม่ใช่แบบนั้น
เขาก็คือคน มีสิทธิ มีความต้องการอิสระ
ไม่อยากให้ใครมาเป้นเจ้าของหรือเจ้าชีวิตหรอก
พยายามนึกถึงใจเขาใจเราด้วย ว่าถ้า
มีใครสักคนพยายามเข้ามาในชีวิตเรา
เพื่อต้องการที่จะเป็นเจ้าของ เจ้าชีวิตเรา
เราก็ไม่ชอบเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?
เพราะฉะนั้นขอให้เราจงคิดเอาไว้เสมอนะว่า
เราไม่สามารถเป็นเจ้าของหรือเจ้าชีวิตใครได้
แต่เราสามารถที่จะรักใครคนนั้นได้
รักที่ไม่ต้องหวังครอบครองหรือบงการชีวิตเขา
แค่นั้นมันก็มีความสุขแล้วไม่ใช่เหรอ???
