การอยู่คนเดียวบางครั้งมันก็เป็นอะไรที่ทรมานนะ
แต่การที่มีใครสักคนอยู่ข้างๆ แต่เรากลับรู้สึกว่าโดดเดี่ยว
โคตรจะทรมานสุดๆ ยิ่งกว่าการอยู่คนเดียวเสียอีก
เพราะว่าจริงๆแล้วเราก็ต้องการใครสักคนที่คอยจะอยู่
เคียงข้างเรา ในวันที่เราท้อแท้และสิ้นหวังมากที่สุด
แต่ถ้าการมีใครสักคนนั้นมันเหมือนกับว่าไม่มี
แล้วแบบนั้นเราจะมีไปเพื่ออะไร? ในเมื่อมันก็ไม่ได้ต่างกัน
ถ้าเขารักเราจริงเขาก็จะต้องทำให้เรารู้สึกดีมากยิ่งขึ้น
ในวันที่เรารู้สึกแย่และสิ้นหวังในชีวิต ไม่ใช่กลับมาทำ
ให้เรารู้สึกแย่ลงกว่าเดิม
ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่ชีวิต ไม่ว่าใครก็มักจะหวังให้เขาคอยเป็นกำลังใจ
เป็นคนที่ทำให้เราสามารถก้าวผ่านช่วงเวลาแย่ๆลงไปได้
แต่หากการมีเขาอยู่เคียงข้าง แต่เรากลับรู้สึกว่าเราอยู่ตัวคนเดียว
เราก็ควรที่จะเดินออกมา ในเมื่อต่อให้มีเขาหรือไม่มี มันก็ไม่ได้ต่างกัน