ปล่อยมันไปเถอะคนที่สามารถร่วมสุขแต่ไม่มีปัญญาร่วมทุกข์กับเรา

คนเรานั้นถ้ารักกันจริงก็ต้องอยู่ด้วยกันในทุกช่วงเวลาชีวิต

ในยามที่ทุกข์ก็ต้องอยู่เพื่อคอยช่วยเหลือกันหรือคอยให้กำลังใจ

ในยามที่สุขก็สามารถร่วมสุขด้วยกันได้เช่นเดียวกัน

 

ไม่ใช่อยากอยู่แค่ตอนร่วมสุข แต่ไม่อยากร่วมทุกข์

เพราะถ้าเป็นแบบนั้น มันไม่ได้เรียกว่าความรักหรอกนะ

หากคนที่เรารักนั้น มักจะชอบอยู่กับเราในตอนที่เรามีความสุข

แต่ในยามที่เรามีความทุกข์และต้องการเขาเขากลับไม่แยแส

ไม่สนใจใยดีอะไรเรา เราก็ควรที่จะปล่อยเขาไป

 

เพราะนั่นแสดงว่าเขาไม่ได้รักเราจริงๆหรอกนะ

เขาแค่รักตัวเองมากกว่าก็เท่านั้นเอง

คนที่เราควรรักและควรเอาใจใส่ให้มากนั้นก็คือ

คนที่พร้อมจะอยู่กับเราทั้งยามสุขและยากทุกข์

นั่นแหละเขาถึงจะเรียกว่าคู่แท้และรักกันจริง