คนเรานั้นถ้ารักกันจริงก็ต้องอยู่ด้วยกันในทุกช่วงเวลาชีวิต
ในยามที่ทุกข์ก็ต้องอยู่เพื่อคอยช่วยเหลือกันหรือคอยให้กำลังใจ
ในยามที่สุขก็สามารถร่วมสุขด้วยกันได้เช่นเดียวกัน
ไม่ใช่อยากอยู่แค่ตอนร่วมสุข แต่ไม่อยากร่วมทุกข์
เพราะถ้าเป็นแบบนั้น มันไม่ได้เรียกว่าความรักหรอกนะ
หากคนที่เรารักนั้น มักจะชอบอยู่กับเราในตอนที่เรามีความสุข
แต่ในยามที่เรามีความทุกข์และต้องการเขาเขากลับไม่แยแส
ไม่สนใจใยดีอะไรเรา เราก็ควรที่จะปล่อยเขาไป
เพราะนั่นแสดงว่าเขาไม่ได้รักเราจริงๆหรอกนะ
เขาแค่รักตัวเองมากกว่าก็เท่านั้นเอง
คนที่เราควรรักและควรเอาใจใส่ให้มากนั้นก็คือ
คนที่พร้อมจะอยู่กับเราทั้งยามสุขและยากทุกข์
นั่นแหละเขาถึงจะเรียกว่าคู่แท้และรักกันจริง
