คงมีหลายครั้งที่เราพยายามทำบางสิ่งบางอย่างให้ออกมาดีที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุด
แต่เราอาจต้องแลกมาด้วยความสุขของเรา
สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะบางสิ่งบางอย่างอาจเกินความสามารถที่เราทำมันได้
ทำให้เราต้องฝืนและพยายามทำมันออกมาให้ดีมากกว่าความสามารถของเรา
และสิ่งที่เราทำอยู่มันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขเลย
เพราะเราต้องเผชิญอยู่กับความกดดันที่ได้รับจากคนรอบข้าง และจากสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมากดดันตัวเราเอง
การไขว่คว้าพยายามทำบางสิ่งบางอย่างอยู่นั้น จึงทำให้เราทรมานมากกว่าการทำมันด้วยความสุข
แต่หากเรารู้จักคำว่าพอประมาณ คำนี้จะเป็นสิ่งที่ทำให้เราพบกับความสุขที่แท้จริง
คือการพยายามทำให้เต็มที่ ตามความสามารถของเราที่มี
การรู้จักพอ ไม่พยายามแข่งขันให้ตัวเองอยู่เหนือผู้อื่น
ดังนั้นหากเรารู้จักพอประมาณ ซึ่งเปรียบเสมือนการพอใจในจุดที่ตัวเองยืนอยู่
ถึงแม้จะไม่ใช่จุดที่ดีที่สุด
แต่มันคือจุดที่ทำให้เรามีความสุขที่สุด
