เคยทุ่มเททำอะไรไปสักอย่างเต็มที่กันบ้างไหม
แต่ผลลัพธ์ที่ออกมากลับไม่เป็นอย่างที่เราคาดหวัง
เราพยายามที่จะซื่อสัตย์กับเขา
แต่สุดท้ายเรากลับโดนนอกใจซะอย่างนั้น
แบบนี้ไม่ว่าใครก็ต้องท้อใจด้วยกันทั้งนั้น
ทำดีไม่ได้ดี แล้วแบบนี้จะทำดีไปเพื่ออะไร?
หรือเพราะว่าการเป็นคนดีมันดูน่าเบื่อ?
ทำให้ชีวิตของเขานั้นไร้สีสัน
แต่การจะรักกันนั้นก็ต้องซื่อสัตย์ต่อกันไม่ใช่เหรอ?
ถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่าเราไม่ได้ผิด เราไม่ได้บกพร่องในหน้าที่
แต่เป็นเขาเองที่ผิดและบกพร่องในหน้าที่ของคนรัก
ที่ทำการนอกใจและไม่ซื่อสัตย์กับคนที่รักเขา
ถ้าเป็นแบบนั้นทางที่ดีเราควรกลับมาซื่อสัตย์กับตัวเอง
ซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเราเองเถอะ เพราะอย่างน้อย
มันก็คงไม่ทรยศหรือหักหลังเราแน่นอน
ดีกว่าต้องไปสนใจคนที่ไม่คิดจะซื่อสัตย์กับเรา
และทำให้สิ่งที่เราทำมาทุกอย่างนั้นดูไร้ค่า
